Het Grote Lieve Marianne Archief 2002-2018


Week 21

 

Lieve Marianne,

 

maandag 22 mei 

 

Het gaat heel lekker in de Giro met Tom Dumoulin.

Hij rijdt namelijk in het rose, en zou wel eens de eerste Nederlander kunnen worden die na heel lang weer eens een grote wielerronde gaat winnen.

Vorige week won hij de lange tijdrit, afgelopen zaterdag een zware bergetappe en zondag maande hij het peloton om niet te hard door te rijden omdat zijn grootste concurrent Quintana was gevallen.

Kijk, en dat vind ik mooi.

Niet willen winnen omdat je grootste tegenstander op dat moment in de koers is gevallen. Nee, even wachten zodat je hem echt op waarde kunt verslaan.

Dat Quintana later daardoor 6 seconden wint op Tom door 2e te worden in de etappe is iets heel anders. 

Die hele Quintana begrijpt geen reet van sportiviteit.

Die had natuurlijk keurig met een dankbare  buiging naast Tom over de streep moeten komen. Maar goed. Het gaat om de sportiviteit van Dumoulin.

Niet weg knallen als er iemand gevallen is.

Als je bij voetbal een goal maakt met je hand en de scheids heeft het niet gezien dan zeg je gewoon, sorry jongens, telt niet, was met mijn hand

Na een keiharde overtreding waarbij je van alles hoort kraken en scheuren, niet gaan gebaren van , ik raakte hem niet en ik speelde de bal. 

Nee je biedt  excuus aan en je gaat je kapot schamen.

Sterker nog, als een speler van jouw ploeg de beste speler van de tegenstander eruit schopt dan zou je als trainer eigenlijk zo sportief moeten zijn om ook jouw beste speler eruit te halen.

Ja mensen, het kan allemaal wel wat sportiever.

Bij tennis, als de bal in is en de scheids geeft hem uit. 

Dan zeg je, nee scheids, hij was in.

Het maakt het allemaal zoveel sportiever.

Gewoon toegeven

Als je achter iemand s rug geheel ten onrechte een deal ten koste van de ander hebt gespoten dan zeg je ook, sorry Wietze- stom en neem jij de helft van mijn geld en als je met mijn Tesla op vakantie wil, hij staat er voor je.

Als ik per ongeluk een keer vreemd ga dan verwacht ik ook dat mijn vrouw toegeeft dat het ook een beetje haar schuld is.

Het hele leven kan wel wat sportiever.

En dat heeft Tom Dumoulin laten zien.

Laat hem nu dan ook de Giro winnen.

Puur op eigen kwaliteit.

 

dinsdag 23 mei 

 

Het is tien over acht ‘s morgens. Ik lig nog op bed.  Had slecht geslapen.

Me geërgerd aan de eerste mug van het seizoen.

Jeuk op mijn arm en voet.

Mijn vrouw staat naast het bed- ze gaat bijna naar de school waar ze werkt.

Ze zegt. “Het is verschrikkelijk”

Ik zeg. Ja, had jij ook last van die mug?

“Nee zegt ze, weer een aanslag geweest”

In Manchester, bij een concert van Ariane Grande.

Nu al 22 doden en nog heel veel gewonden. Ook kinderen natuurlijk.

Ja bij concert Ariane Grande, waarvan  je wéét dat er veel kinderen gaan kijken. Dat is dus doelbewust op jeugd, kun je net zo goed doen bij de grote sportdag van de brugklas of bij bij de schoolmusical van groep 8.

 “ Nou, dag, zegt mijn vrouw  ik ga. Ik moet naar school”

Daar wachten ook weer allemaal kinderen.

Kus. Ik zie je vanavond. 

Ja, zeg ik, ik zie je vanavond. Werk ze. En wees lief voor die kinderen.

Want dat zeg ik altijd als ze weg gaat.

Ik sta op, luister naar de radio en  lees de berichten op mijn computer.

Explosie Manchester was zelfmoordaanslag.

Zoals elke ochtend begin ik om 9 uur met het schrijven van deze column.

Kijken of ik het grote nieuws vrolijk kan draaien en het kleine nieuws belachelijk veel groter kan maken.

Buiten is het prachtig weer.

Het lukt niet om iets te schrijven.

Ik lees daarom wat ik vorig jaar op vrijdag zei  na de aanslagen in Brussel.

Ik zei, ik probeer het af en toe gewoon te ontlopen. 

Het is allemaal verschrikkelijk. Ik ontken het niet, maar ik ontloop het. Ik ga door. Ik ben met vrienden, vriendinnen, mijn vrouw, mijn dochter, buren en bijzondere collega’s. 

Ik schrijf, ik treed op. Ik probeer mensen aan het lachen te krijgen of iets moois te vertellen en ik zoek het kleine nieuws dat hoop geeft en dat je anders misschien vergeet. 

Soms is er af en toe opgeteld toch echt teveel ellende. 

En denk ik bij mezelf “Daar zit je dan met je luchtige kleine berichtjes. Wat heb je daar nou aan? Ja toch?

Maar vlak erna denk ik. Wacht eens even. 

Als we nu met elkaar aangeslagen voor ons uit gaan zitten kijken zijn we allemaal slachtoffer. Beter om juist weer om je heen te kijken. 

Extra te genieten van wie en wat er om je heen is. 

Dat de meeste mensen om je heen wel heel leuk zijn. En dat bijna alles in het normale leven gewoon doorgaat. En dat we juist behoefte hebben aan vrolijke kleine dingen, want opgeteld is dat een berg.

Maar de berg van opgeteld geluk is groter dan de kuil van verzameld verdriet.

Daarom gaan we door. Altijd weer.

Het is nu ruim een jaar later.Ik sta nog steeds achter de woorden die ik toen zei, maar het lijkt soms wel moeilijker te worden.  Omdat het lijkt of we steeds harder worden tegen elkaar. En als je het liever wilt ben je naief en moet je leren nadenken met je onnozele bek.

Als mijn vrouw naar school gaat zeg ik. Wees lief voor de kinderen.

Als mijn dochter ergens heen gaat zeg ik.

Geniet en pas een beetje op elkaar.

Dat hebben andere mensen ook gezegd tegen degenen die naar het concert gingen van Ariane Grande is Manchester.

En daarom lukt het soms niet om te schrijven.

Maar het moet, want we gaan door. Altijd. 

In vrolijkheid- hoe dan ook. Anders is er niks dan angst.

En angst verlamd. Dus angst moet je wegnemen. Zeker bij kinderen.

Ook nu, juist nu.

 

En morgen voetbalt Ajax tegen Manchester. 

Voelt nu even anders, maar ik zou toch tegen teams en supporters willen  zeggen. Geniet en pas een beetje op elkaar.

En weer door.  Lol maken. Lol bezweert de ansgt.

Dus lol is een serieuze zaak.

 

En Roger Moore is ook dood. Mijn lievelings James Bond. Die kon in  zijn eentje de hele wereld redden. Maar dat moeten we dus nu echt zelf doen.

 

woensdag 24 mei

 

Ja hoor, Tom Dumoulin aan de schijterij.

Hij rijdt gisteren fantastisch, lekker mee met de sterkste, maar hij krijgt last van zijn darmen door een gelletje of een reep, hij houdt het niet meer en moet langs de weg achter een verkeersbord. Heeft niemand gezien maar daar stond op. Diarection Milano

Gaat het niet om. Tom moest even van de fiets om te poepen.

Zou je toch denken dat Quintana- ik bedoel diezelfde Quintana waar Tom op heeft gewacht toen die was gevallen.

Je zou dan denken, Quintana wacht wel even op hem.

Maar nee hoor. Hopla, lekker doorrijden.

Is toch totaal shit.

Uiteindelijk verliest Tom 2 minuten op zijn achtervolgers.

Moet je nagaan hoe goed hij is.

2 minuten in 40 kilometer met 2 steile beklimmingen.

2 minuutjes. In zijn eentje

Ik weet niet hoe hard jullie fietsen met krampen en schijterij?

Nou ik weet het wel. Niet zo hard.

Dan ga je niet eens fietsen.

Ik heb zelf wel eens met maagkrampen gefietst en daar praat degene die in mijn wiel zat nu nog over. Maar daar gaat het niet om.

Maar Tom verliest nauwelijks tijd. 

Dan ben je toch een buitencategorie klasbak. 

En Nibali en Quintana kunnen het rambam krijgen met ze niet even wachten.

Kijken hoe het vandaag verder gaat met Tom.

 

Inmiddels heeft Real Madrid heeft dinsdagavond toegegeven dat ze een 16 jarige Braziliaan hebben gekocht voor 46 miljoen. Vinicius Junior

Hij komt van Flamengo en heeft daar 1 keer in het eerste gespeeld.

Daar heeft hij 3 keer de bal naar de goede kleur gespeeld.

Pats 46 miljoen. Je zou ook kunnen zeggen. 1 miljoen voor de speler en 45 miljoen naar mensen die het echt nodig hebben.

Maar dat is natuurlijk een extreem domme gedachte. Haha, wat naief.

Wat roep ik nou met mijn onnozele bek?

 

donderdag 25 mei 

 

Ajax heeft met 2-0 verloren van Man United. Slechte wedstrijd. Veel strijd, weinig mooie acties en nauwelijks schoten op het doel. 

Wel geweldig dat Ajax de finale heeft gehaald.

Mogen ze heel trots op zijn. Het Nederlandse voetbal telde Europees opeens weer even mee.

Zal wel moeilijk zijn om het team bij elkaar te houden.

De 17 jarige Matthijs de Ligt is bv 3 keer zo goed als Vinicius Junior en kan voor 138 miljoen naar Real Madrid.

 

vrijdag 26 mei 

 

Tom Dumoulin heeft zich fantastisch hersteld van zijn darmkrampinleveringsminuten. De rest rijdt tegen hem. Zelfs de andere Nederlanders helpen hem niet. Hij moet het alleen doen.

Voorlopig staat hij nog steeds 1e

Stel je voor. Stel je voor.

Om hem te steunen eet ik al 2 weken lang 3 roze koeken per dag.

Mocht Dumoulin echt de Giro winnen dan laat ik het bad vol lopen met rosé en kom ik volgende week in mijn flamingo-pak naar de studio. 

 

Voor nu een mooie weekend, een mooie week.

Geniet, en pas een beetje op elkaar.