Lieve Marianne,
vrijdag 21 december
Het is vandaag de laatste Evers Staat Op.Mijn laatste “Lieve Marianne” Tenminste, mijn laatste “Lieve Marianne” voor Evers Staat Op. Want je weet maar nooit. En ik heb een speciale verrassing meegenomen. Van mij voor jullie..
GESPREK MET MARIANNE..
Om afscheid van jullie te nemen heb ik eerst uit de archieven een column gekozen uit december 2007… Ik leg erna uit waarom
2007
Afgelopen vrijdag was er feest in Hardenberg, woonplaats van de Grote Evers zelf die in alle wijsheid besloten had dat er iets te vieren was. Daartoe trad hij zelf op met de band Evers slaat door voor 500 uitverkoren bewoners en een stuk of 50 VIPS.
In Hardenberg. Waar ze eigenlijk pas sinds vorig jaar elektriciteit hebben. Dacht ik.
De ook aanwezige Viggo Waas ging er op voorhand van uit dat je in Hardenberg gewoon nog een vrouw aan de haren mee naar een grot kunt slepen en daar dan een tekening van een schaap in kunt krassen.
Bleek bij aankomst dat Hardenberg 60.000 inwoners heeft en dus 30 keer zo groot als wij dachten. Blijft natuurlijk wel een dorp want ik bleef het idee hebben dat al die 60.000 mensen elkaar kennen.
Hoe dan ook. De band begon.
In oude boerentraditie begonnen wij vanaf het VIP terras gelijk met bier te gooien. We waren de enige. Samen met de burgemeester. Leuke kerel dus
Maar opeens kwam ook Xander de Buisonjé oplopen.
Mooie Xander. Ik weet nog dat Viggo zei.
OK Peet dat wordt voor ons de kruimels van Xander rapen.
Hardenberg stond al aardig op zijn kop.
Zelf kwam ik erachter dat ik al twee nummers met de oudste broer van Edwin op mijn nek stond.
Maar het was nog niet klaar. Na Xander komt Jan Smit oplopen.
Iedereen zingt mee uit volle borst.
Wij ook want het blijkt dus dat je na een bepaalde hoeveelheid alcohol vlekkeloos zijn hele repertoir mee kunt zingen.
En net als ik erachter kom dat ik ook een breed zwaaiende mevrouw Evers op mijn nek heb komt Marco Borsato op.
Pas geleden nog 10 avonden in een uitverkocht Gelredome en nu hier. De burgemeester gaat crowdsurfend door de zaal.
Het hele gezin Evers zit op mijn nek.
Niels en Rick gaan draaien, het buffet is gaan lopen. Bier en wijn zijn vervangen door Wodka.
En net op het moment dat ik denk. Het is drie uur, ik ga maar eens lekker liggen wordt er besloten naar de zogenaamde Bunker te gaan. Een ondergrondse illegale kroeg onder het huis van Edwin, die niemand kent maar opeens wel door 130 mensen gevonden. Edwin achter de frituur. Waar komen die 3500 bitterballen vandaan?
Het schijnt dat ik nog op de bar heb gestaat en een lange toespraak heb gehouden met als titel. Ich bin ein Hardenberger.
Uiteindelijk om een uur of vijf kunnen we weg.
Met de deur in de hand op weg naar de taxi hoor ik nog een Hardenbergse autochtoon zeggen.
Zo, dat doen we morgen nog even dunnetjes over.
Ik zal je zeggen. Als ik maandagochtend had moeten blazen voor een alcoholtest was ik nog voor 3 maanden mijn rijbewijs kwijt.
Door Hardenberg begreep ik beter wie Edwin is.
Want wie is hij.
Wie zijn die anderen in het team?
Ik wil ze bij dit afscheid toch een keer beschrijven.
Kijk, we hebben veel meegemaakt. Dood, geboorte, problemen, feest, tranen van het lachen en lachen na tranen, we zijn ouder geworden maar soms toch nog kinderachtiger.
Zijn we vrienden? Ja, maar op een vreemde manier.
We kennen elkaar net zo goed wel als net zo goed niet.
Niemand van dit team is bv ooit bij mij thuis geweest.
Ja Viggo, die zelfs bijna elke dag.
En Marianne natuurlijk , maar ik weet niet of ik dat van haar mag vertellen op de landelijke radio.
De mediaratten ruiken altijd een relletje.
Ik ben ook niet bij de anderen thuis geweest.
Ja, een keer in de bunker van Edwin, en nog een paar keer.
En bij Viggo ben elke dag. En bij Marianne ben ik , maar, afijn..daar gaat het net om…
We hebben ook dicht op elkaar gezeten
We hebben met team Evers appartementen gedeeld bij de Olympische Spelen.
Wij kennen elkaar vooral van daar
….en van elke week op vrijdag een uurtje samen..
Dus ik ken ze wel. Want we zijn een team.
Ik voel me daar een belangrijk deel van.
Ook als ik voor de zoveelste keer niet op welke poster dan ook stond. Ook als bij welk jubileum ook iedereen een bizar groot cadeau kreeg behalve ik.
Maakt niet uit. Snap ik wel. Ik ben van een kwartiertje zendtijd in de week. Toch is het mijn team. Ze zijn belangrijk voor mij.
..
Stel dater ooit een film van dit programma wordt gemaakt.
En dat is helemaal geen slecht idee als je weet wat er ook privé met iedereen is gebeurd.
Man, man als je weet wat er allemaal verteld wordt als er even een plaatje draait en de microfoons dicht staan. Rick vertelde laatst nog dat ie ergens was en toen kwam er een vrouw binnen, maar dat maakt niet uit..
…. Als er ooit een film van wordt gemaakt zou ik de rollen alsvolgt omschrijven.
Laat ik beginnen met de bijrollen. Hoewel wij in het theater altijd zeggen. Bijrollen bestaan niet.
Want bijrollen zorgen ervoor dat hoofdrollen kunnen stralen.
Een unike team van porduktie en redactie en PR en regelen.
En dan noem ik speciaal Jeroen en Esther die er zolang ik er ben ook al zijn.
Op de achtergrond zodat de voorgrond kan stralen.
Met Noor van Putten als sublieme regelaar op de Olympische Spelen. Gefeliciteerd trouwens met jouw net geboren kind.
Zo mooi, precies 9 maanden na de Spelen in Korea waar we elke dag samen waren. Maar goed.. Er zijn meer mensen in het team. Philip Jan, dank, Vincent naast Henk. Alle technici. Leiding van 538. Allemaal dank
Maar dan de hoofdrollen.
Niels
Grote man. Zwaargewicht op meerdere manieren.
Prototype alfaman. Laat ik het zo zeggen. Als je hem in Blijdorp te lang in zijn ogen kijkt dan sleept hij je door de hele kantine.
Kan bij vlagen lomp en afstandelijk zijn. Vooral tegen mensen die hij niet kent en zomaar iets komen vragen.
Maar dat is niet de echte Niels.
De echte Niels is een hslimme, scherpe, grappige man met ook- jawel mensen- met ook maar een klein hartje.
Om hem zorgzaam te noemen gaat te ver.
Maar hij is wel een geweldige regelaar.
Kan op het boze af mopperen maar geeft niet op.
Zegt niet snel iets vriendelijks maar hij is het wel.
Is altijd op zijn hoede maar wil dat niet.
Hij is een geweldige afmaker. Heeft een unieke bulderende lach.
Zijn regelmatig te horen uitspraak “ Dat is toch geweldig”
is een klassieker en een potentieel meesterlijke ringtone.
En ja, wat kan hij feesten.
Zoals ik hem ooit op een terras in Rio opeens hoorde roepen.
Jongens, ik heb gewoon een hele hoge wijngrens
Ik wil hem niet beledigen, zijn reputatie niet aantasten maar ik zeg het toch. Hij is veel liever dan hij soms zelf weet.
Want kijk hem genieten als het team draait, kijk hem glunderen als hij praat of zijn zoontje, kijk de tranen als hij denkt aan zijn moeder.., Dat is Niels- een jongetje
Dan Rick
Ik geef een paar voorbeelden uit het archief om Rick te schetsen.
Uit Rio bij de Spelen..
Viggo, Rick en ik liepen na de zeilwedstrijden van het strand, kwamen we 2 straten verder een grote, beerje dikke man tegen met een klein afzichtelijk hondje aan de riem. Zegt Viggo, ik vind dat altijd zo treurig om te zien, zo’n man met zo’n nietszeggend hondje. Dan ben je zo’n verschrikkelijk sneu figuur.
Waarop Rick zei “ Ik heb zo’n hondje”
Of deze, ook uit Rio
Viggo, Rick en ik hadden iets gevonden waar je waarschijnlijk wel iets kon meemaken. Je kon naar het begin van een favella fietsen.
Dan kon je je daar achterop een motortje dwars door de favella naar boven laten rijden en vandaar kon je een uur klimmen naar één van de hoogtse punten van de stad.
Wij op de fiets naar de favella. Rick wilde zijn fiets op slot zetten maar er kwam gelijk een man vertellen dat het geen nut had want die fiets kregen ze toch wel mee. Dus dat scheelde tijd.
Erna kun je inderdaad achterop de motor naar boven. Zeg maar iets van 3 kilometer slingeren door de hoofdstraat met een stijgingspercentage van gemiddeld 20%.
Ik stapte achterop, een jongen zegt iets van “ Have fun” en vervolgens knalden we weg. Het was de bebouwde kom maar overduidelijk zonder maximumsnelheid. Voor ons hoor ik Rick in het Haags huilen. Ik liet tegen mijn moorrijder de naam Valentino Rossi vallen. . Maar daarop mompelde de jongen iets van. Valentino is een Mietjoe. Met een onwaarschijnlijke snelheid omhoog slalommend om tegenliggers. Ze zeggen wel eens dat aan het eind je je leven in een flits aan je voorbij ziet trekken. Nou , daar was nu niet eens tijd voor.Binnen 4 minuten waren we boven. Daar stapten Viggo en Rick van de motor. Rick maakte een geschrokken indruk. Laat ik het zo zeggen. Heb je ooit een konijn in het licht zien staren vlak voor er een vrachtwagen overheen rijdt. Nou dat was zijn blik. Zachtjes noemde hij voor zichzelf de namen van wie hij houdt.
Ik wist dat het daarom ging want de naam van zijn vrouw zat er niet tussen.
Dit zijn grappen die ik graag over Rick maak. Omdat hij dezelfde grappen over mij en iedereen ook graag maakt.
Hij maakt ook grappen over van alles dat hij helemaal niks vindt.
Over profiteurs, maffiamaatjes, linkse klieken zakkenvullers, met hun enorme salarissen. Met die laatste bedoelt hij waarschijnlijk mensen die nog meer dan hij zelf verdienden.
Dus dat zijn er niet veel.
Commentaar op alles. Dat is Rick op het eerste gezicht.
Maar dat is hem niet. De echte Rick gaat meelopen met waar hij kritiek op heeft. Loopt mee met de politie, brandweer, loopt rond in een asielzoekerscentrum. Hij wil het weten. Hij is geinteresseerd.
Hij is ook bang. Bang om dingen kwijt te raken.
Mensen kwijt te raken. Hij heeft over alles verhalen.
Kan om heel veel, heel hard lachen.
Maar ik zie ook vooral zijn tranen. Bij iedere column die eindigde met droevig nieuws zag ik altijd het eerst zijn tranen.
Bij de oneerlijkheid van de dood of een verloren strijd door kwestbaarheid.
Het zijn die tranen die zijn grote woorden van soms verdunnen.
Hij is niet zo van aanraken. Maar je kan hem verder van elke afstand raken. En hij is van muziek. Hij stelt de lijst samen.
Dus hij bepaalt op een bepaalde manier het ritme van de show.
E 2 weken samen in een appartement in Rio zal ik nooit vergeten.
Henk
De beste Nieuwslezer van Nederland!
Met een stem die van zo diep komt dat hij regelmatig wordt opgroepen om ergens een niersteen te vergruizen.
Henk is een autoriteit met zowel enorm gezag als een groot gevoel voor humor.
Toen ik net een paar jaar bezig was werd hij opeens ziek.
Een onbegrijpelijke virusinfectie met verlammingsverschijnselen. Het ging slecht met hem. Echt slecht.
Maar hij kwam terug. Wankel maar in stem sterker dan ooit. Dieper. Want hij weet waar de grond eronder weg kan zijn.
Henk is groots..
We begroeten elkaar al jaren lang met.
Hallo, hoe gaat het? Goed , en met jou? Met mij ook.
Dat is het. We weten niet veel van elkaar. Of toch?
Want door het nieuws dat wij kiezen en de toon die we daarbij zoeken weten we waar de ander voor staat.
Bij zijn flirt onlangs naar Q Music ontdekte ik wat ik natuurlijk allang wist. Hij zoekt de warmte van een team.
Hij wil weten wie de ander is. Hij wil best iets anders dan het nieuws vertellen. Ik had vaker iets anders moeten vragen.
Jelte
Uit het team van Frank naar het team van Edwin. Dat is een stap. Dan moet je je plaats verwerven. Maar dat lukte hem.
Omdat hij gewoon altijd doorgaat.
En bovendien, het is een goeie man.
Slim, grappig en vooral altijd zin in iets nieuws.
Kijk hem bij de Spelen in Korea. Ging voor het eerst mee naar de spelen. Door zijn ogen zag ik ook alles weer voor het eerst.
. Voortdurend de blik in de ogen van “kunnen we nog ergens heen”
Vernieuwd enthousiasme. Dat geeft hij.
Viggo
De meestervoorspeller. half mens half glazen bol.
Mijn beste vriend. Daarmee is het gezegd. Daar zit alles in.
Wij met elkaar onderweg. Ik kan het me niet eens voorstellen zonder. Mensen noemen mij op straat vaak Ha Peter en Viggo.
Ik vind dat een groot compliment.
Ik vind het nu al raar dat de volgende Spelen wij niet in de studio aanschuiven met de aankondiging van Edwin.
Ha, daar heb je de Meneertjes.
En zo kom ik bij Edwin
Ja Edwin, hij heeft al zoveel veren in zijn reet gehad.
Nou hierd dan, ga nog maar een keer voorover staan vriend.
Edwin Evers De man die door de mensen waar hij mee werkt steevast De Grote Evers wordt genoemd. Of afgekort: De Grote.
En zo zijn er vele andere namen voor hem in het bedrijf.
De Verheven Presentator, Koning van de Ochtend, De Grote Roerganger, The Boss, The Voice, De Man van 6 miljoen, ,
Het Wonder van Hardenberg, De Nachtegaal, Mister Timing, Het beste middel tegen een kater, Meneertje 538, De Volksbinder, De Ideale Schoonzoon, en de Sultan van de imitatie.
Maar vooral de man die mij elke vrijdag- tenminste als hij niet 1 van zijn vele vrije dagen had- het gevoel gaf dat ik belangrijk was.
Het gevoel van thuis. Van hier mag alles, en ik sta achter je.
En dat is denk ik –zeker in werk, maar misschien wel altijd- het hoogst haalbare. Door zijn vertrouwen werd mijn aandeel voortgestuwd. Hij legde de rode loper uit en ik kon het theater in.
Hij zorgde dat het publiek klaar zat en er zin in had.
Met op de achtergrond Edwin die liet merken dat hij trots was.
Onvoorwaardelik.
En daarom zijn wij vrienden
Maar natuurlijk en vooral ook dank aan alle luisteraars, die bereid zijn geweest mij aan te horen.
Kantoren die speciaal koffie gingen drinken tijdens de column, mensen in de auto die blijven zitten tot het klaar is, bouwvakkers, vrachtwagenchauffeurs, kappers, hoogleraren, marktkooplui, topsporters, juffen en meesters. Zo mooi als ze zomaar op straat kwamen vertellen wat ze ervan vonden.
Wat mooi. Mensen die plotseling achter me staan en opeens roepen Tatadatata.
Maar vooral mooi omdat jullie met me mee hebben gelachen en mee gehuild. Mij zo vaak lieten merken dat we hetzelfde konden voelen. Ik ben 17 jaar elke dag bezig geweest met de column.
Het is dus een belangrijk deel van mijn leven.
Het is allemaal begonnen met het dagboek voor Marianne.
Lieve Marianne. Die mij belde of we niet samen moesten afsluiten.
Ik heb alle teksten, van alle jaren, van alle maanden, van elke week. Het is jouw dagboek. Maar wel een dagboek dat iedereen mag lezen. Ik geef jullie hier het hele dagboek van Marianne.
Digitaal want het zijn anders bijna 5000 A viertjes.
Lieve Marianne, ik geef jou de 1e.
Fijn dat ik jouw naam mocht gebruiken..
Vrienden van dit radiofeuilleton.
Wij hebben zoveel meegemaakt.
Laten we vooral , zolang we dat kunnen, beseffen hoe bijzonder het was. En daarvan genieten.
Want het is niet onopgemerkt gebleven.
En voor de luisteraars ga ik zorgen dat alle teksten op mijn site komen en op de site van 538. Er wordt nu uitgezocht hoe dat het best kan. Lees na wat je wil.
Met voor ogen de zin waar ik het vaakst mee ben ge-eindigd.
Liefde, Liefde en nog eens Liefde.