Het Grote Lieve Marianne Archief 2002-2018


Helaas, van deze column is nog geen audio opname beschikbaar. Heb jij hem in bezit? Stuur dan even een berichtje naar [email protected].

Week 39


Lieve Marianne,


maandag 20 september 


Gisterenavond naar de CD-presentatie van Acda en de Munnik.

Fantastische CD.

Echt, heel erg goed.

Het is gelijk de muziek voor de rockopera die ze aan het maken zijn.

Beetje als de rockopera Tommy, van de Who.

Een band die op het eind van elk optreden met gitaren in boxen gingen rammen.

Misschien dat Thomas en Paul niet echt op de hoogte waren van die traditie want ik voelde me niet echt begrepen bij mijn historische act.


In 56 wijken van de vier grote steden en 26 middelgrote gemeenten gaan in totaal 95.000 huizen tegen de vlakte. Pijnlijk genoeg  is dat dit weekend in Vlaardingen al begonnen terwijl de mensen er nog wonen.

Het gaat natuurlijk om probleemwijken.

Dat blijkt dus niet in de mensen te zitten die er wonen maar in de huizen.

De huizen geven problemen.

Zet de familie Peppi en Tokkie in een keurig huis en alle problemen zijn opgelost.

Moet je nog wel even Emiel Ratelband uit je tuin jagen. Maar toch.

Ik wist dat niet. Het huis bepaalt hoe je je gedraagt.

Maar dat geeft wel mogelijkheden.

Ik zou zelf wel in een voormalige sexclub willen wonen.


De zoon van Desi Bouterse wordt volkomen onverwacht verdacht van wapen en drugs-handel. Hoe is het toch mogelijk dat vader en zoon zoveel kunnen verschillen.

Zo zie je maar weer dat een keurige opvoeding geen garantie is voor ouderlijke normen en waarden bij de kinderen.

Enige verklaring kan zijn dat zoon Dino in een wapen en drugs-smokkel huis woont. 


CDA en PvdA willen opheldering over de verdwijning van een sleutel van de liftingang van de Bijlmerbajes. Die sleutel was opeens in bezit van de Telegraaf.

Hoe kwam de Telegraaf aan die sleutel?

Hebben de gevangenen geen brievenbus zodat de bezorger anders de krant niet kan brengen? 

Wat heeft de Telegraaf met de gevangenis?

Wordt de krant in een taart binnengesmokkeld.

Is de Telegraaf als je hem uitvouwt een laken en kun je aan 12 aan elkaar geknoopte telegrafen ontsnappen. 

Hoe komt die sleutel daar?


Het hele weekend de fantastische herdenking van de slag bij Arnhem, 60 jaar geleden. Ontroerende beelden van heldhaftige Engelse veteranen die hartstochtelijk werden toegejuichd.

Zeer terecht.

Ik heb zelf ook een goede daad gedaan voor het bejaardentehuis bij ons in de buurt.

Ik heb een groep 80 plussers meegenomen naar Arnhem. Normaal worden ze overal in winkels zuchtend in winkels opgejaagd. Wordt er, als ze in de rij staan van de supermarkt ongeduldig met het karretje tegen de gebogen lijven van de langzaam afrekenende oudjes gebutst. Nu heb ik ze een uniform laten aantrekken, paar uode medailles erop en zwaaien maar naar de massa. De dag van hun leven. Voor het eerst sinds jaren een grote lach. Enige wat ze moesten doen was hun mond houden of Engels brabbelen. Dat ging mis toen Ome Leo van 92 tegen een lokale zender begon over de dag dat die schijtmoffen de stad binnenkwamen. En dat  we nu wel een Europa zijn maar vanaf Pasen trekken die kuilengravers in hun gele windjacks toch weer het centrum binnen. En dat zijn mooiste herinnering was toen zijn buurmeisje Sylvia, die 4 jaar lang met de ene geile bierpullenzwaaier na de andere worstvreter in bed had gelegen, kaalgeschoren op een boerenkar door Betondorp werd gereden. Terwijl de hele buurt zong. Sylvie is de Hoer van Amsterdam.

Ja, toen hadden ze wel door dat er Nederlandse  illegalen in de veteranen-optocht 

liepen. 

Toch een mooie dag gehad.


En tenslotte vandaag de uitreiking van de cabaretprijs van het beste programma van het jaar. Gewonnen door de mannen van NUHR. Dan is het wel erg leuk om daar bij te horen.

Het beste cabaretprogramma van het jaar.

Er zijn echt een heleboel cabaretprogramma’s. Echt een heleboel.

Maar wij hadden het beste programma.

Volgens de jury.

En wat voor jury.

Wat mij betreft de beste jury van het jaar.

Echte kenners.

Ik had het zelf niet beter kunnen doen.


Dinsdag 21 september


Prinsjesdag.

De koningin leest de troonrede.

Je begrijpt veel meer van Willem Alexander als je bedenkt dat hij vroeger vlak voor het slapen zo werd voorgelezen. 


Minister Verdonck pleit voor een Nationale Open Moskeedag.

De rest van het jaar heeft ze liever dat de deuren gesloten blijven.


John de Mol heeft voor 900.000 euro de voetbalrechten gekocht van de uitwedstrijden van het Nederlands team. 

Die wedstrijden zullen uitgezonden op Nickelodeon.

Met erna de wedstrijdanalyse door Bassie en Adriaan.

Presentatie zal in handen zijn van een grote groep mensen.

Zoals Ernst, Bobbie en de rest.






Woensdag 22 september


De bokser Nordin Ben Salah is doodgeschoten.

Weer een afrekening.

En weer in Amsterdam Zuid.

De een na de ander verdwijnt daar in de Bermudadriehoek van de randstad.

Ik ga er niet meer heen.

Ik heb de laatste maand al drie keer gedacht dat ik een klapband had.


En weer een nieuwe ideeen bij de NS.

De nieuwe stoptreinen van de Spoorwegen krijgen geen wc.

Om de reiziger tegemoet te komen hebben ze wel gezorgd dat de raampjes openkunnen tot knie hoogte.

Als je dus voortaan zonder spetters uit het raam wil kijken kun je het best voorin gaan zitten.

Verder is het plan om conducteurs te laten controleren door eigen personeel.

Een soort conducteurs-controleurs. 

Controleurs die kijken of conducteurs wel genoeg controleren.

En als dat gebeurt dat ze dan negatief verslag uitbrengen over hun eigen mensen.

Soort Nederlandse Spoorwegen Bijlappers.

Ofwel NSB-ers.

Binnenkort zal blijken of die ook gecontroleerd moeten worden.


donderdag 23 september 


En dan opeens een volgende mokerslag: Andre Hazes is dood.

Onze volkszanger nummer 1.

Zanger van het intense leven.

De Ramses Shaffy van het volk.

Wie heeft er niet ooit uit volle borst met hem mee gezongen?

Je kon grappen over maken, je kon hem aanbidden, je kon medelijden hebben

je kon zoveel, maar je kon niet om hem heen.

Hazes is een deel van de Nederlandse cultuur

Iedereen kent zijn liederen, bewust of onbewust.

Je denkt aan hem als je heel alleen kerstmis zit te vieren.

Als je een beetje verliefd bent.

Als je in iemand gelooft.

Als je bij een krat bier een blik worstjes openmaakt.

En wat je ook met hem hebt, ergens hou je van hem.

En de hele dag zingt het in mijn hoofd:

Dit was  de laatste keer.

Ik weet jij kijkt nu op me neer.

Jij kijkt nu op me neer.

Vanuit de hemel.

Met je levensliederen na de dood.

Ik hoop dat het morgen hard waait.

Dan bind ik een brief aan mijn vlieger.

Liefs.

En zoals we dit programma altijd afsluiten.

Doei, Doe, doe doei, doe doe doe