Suzanne Schulting, 20 jaar, maar nu al de Shorttrack Grootheid Geboren in Groningen, De Frisse Veroveraar uit Friesland De Ontwapenende, Zij met het Hart op de Tong, de Beul van de Bocht, Kroonprinses van op Kop, De Lieve Lach met het Leeuwenhart, De Koningin van het onmogelijke, de Reuzin in Kleine Verpakking, De Vrouw die Stuiteren om kan zetten in Schaatsen, Nieuw in de Geschiedenisboeken van
de Grootste Sportprestaties.
Daar zat ze.
Wij spraken haar.
Ze schreeuwde nog een keer uit ongeloof, en legde toen rustig uit hoe bizar het was.
Die inhaalactie in de halve finale.
Hoe noem je zo’n actie. Is dat een Sjinkie?
Of voortaan gewoon een Schulting?
Dan de finale.
Ze kan eigenlijk al niet geloven wie er allemaa aan de start staan.
De Italiaanse Fontana, 4 keer op de Spelen, 3 keer brons en hier in Gangneung goud op de 500
De Canadeze Kim Boutin, al 2 medailles op deze Spelen
De Koreaanse vrouwen Shim en Choi
Winnaressen van de werldbeker, meervoudig Olympisch kampioenen.
Ze stonden er allemaal.
Suzanne kon zich nog net inhouden om ze aan de start niet te vragen of ze een handtekening op haar pak wilden zetten.
Vlak voor de start staan de vrouwen bij elkaar.
Shim geeft iedereen aan de start een boks en ze wensen elkaar in blikken een mooie wedstrijd. Dat is ook shorttrack.
Er is respect voor de tegenstanders.
Je gunt elkaar een echte wedstrijd.
De start.
Al veel te vroeg komt Suzanne op kop.
6 rondes voor tijd komt zij op kop.
Dat kan niet.
Dat kan wel, want niemand komt er overheen of onderdoor.
Suzanne Schulting schrijft geschiedenis en haalt de eerste Nederlandse gouden shorttrack medaille.
Ze schreeuwt het uit, beseft het niet. Of wel.
Waar is haar coach?
Waar is Jeroen Otter, daar.
Ze vliegt naar hem toe, de omhelzing van een coach en zijn ingewikkelde pupil. Natuurlijk ook zijn goud. Jij bent Olympsich,,, begint hij, fokking kampioen, maakt zij af.
Haar ploeggenoten van de relay hangen over de boarding. Kijk dat die gedeeld extreme vreugde, die ingehouden tranen van het gunnen van goud.
Dit is mooi, dit is heel mooi.
Waarom? Kijk en voel en je weet Daarom!
Daarom ga ik afronden.
Er zijn weer zoveel prachtige, ontroerende en hilarische dingen gebeurd.
We hebben bijna alle schaatswedstrijden gezien, waren bij shorttrack, hebben geprobeerd te functioneren bij temperaturen tussen de min 20 en plus 10.
We zijn de bergen in geweest, de zee in geweest ook al was het maar 2 seconde, mensen uit allerlei landen gesproken, hebben in een taxi met 130 ’s nachts door Seoul gereden, we hebben dingen besteld die we niet konden lezen, en ze nog opgegeten ook.
En we waren dichtbij de prestaties van de Nederlanders.
De 1e dag gelijk al een 1,2,3 op de 3000 meter vrouwen, met het goud voor Carlijn Achtereekte, voor wie? Voor Carlijn Achtereekte, het zilver voor Ireen Wust en brons voor Antoinette de Jong.
De volgende dag wint Sven Kramer voor de 3e keer achter elkaar het goud op de Olympische 5000 meter.
En het blijft maar doorgaan.
Kjeld Nuis in onvoorstelbaar mooie stijl naar het goud op de 1500
De jonge Patrick Roest het zilver.
Ireen pakt het goud op de 1500. Haar 4e Spelen en op alle Spelen wint zij een gouden medaille. De Koningin
Jorien ter Mors goud op de 1000.
Esmee Visser op de 5000. Wie? Esmee Visser. En hoor haar na afloop van de race iedereen totaal inpakken met haar onbevangen emotionele analyse waarom en begrijp waarom gewoon zo bijzonder kan zijn.
We waren bij de de historische 10 kilometer van Ted Jan, Sven en Jorrit.
En begrepen de pijn van verliezen naast de schoonheid van winnen, maar vooral van de betekenis voor mensen met een verhaal.
Marrit Leenstra, die zo vaak 4e was, pakte ndividueel brons.
De achtervolgingsploegen gingen voor goud, haalden het niet,
Omdat de andere landen ook geen pannekoeken naar de Spelen sturen.
Ireen pakt wel haar 11e Olympische medaile en is de meest bekroonde Olympische schaatster ooit.
Ooooohhhh, en het shorttrack. De nationale sport in Zuid Korea.
Maar nu ook in Nederland.
Met Sjinkie en met Yara En dan de unieke bronzen medaille bij de relay vrouwen. Met een wereldrecord winnaar van de B finale door diskwalificaties toch brons. Kijk hoe brons gevierd kan worden als goud.
En begrijp hoe met tranen van de week ervoor het brons tot goud wordt gewassen.
Kijk ook naar de coaches.
Jeroen Otter, die de shorttrackers als een vader heeft opgevoed tot zelfstandige kampioenen.
Rutger Thijssen, man achter Ireen en Antoinette
Remmelt Eldering, man achter Esmee Visser
En een aparte vermelding voor Jac Orie.
Ik heb even zitten tellen en uitzoeken.
Misschien niet helemaal alles kunnen uitsluiten
Maar Jac Orie is volgens ons de trainer van Olympiers met de meeste medailles.
Of in elk geval heeft hij op 5 opeenvolgende Spelen, met 5 verschillende individuele sporters goud gewonnen.
Hij is dus alle ringen van de Spelen.
Jac Orie, de medaillefabriek uit Den Haag, De Gouden Ooievaar van de Vijverberg, Wetenschapper met een grote W, de Tsaar van de trainingsschema’s, de Bovenbaas van de Berekening, Grootvizier van de Gangneung Oval , de Grootmaker, Heerser met 1 Hand in de Zak, Wereldcoach Formerly Known als gewoon Sjaak.
Maar toch een keer apart genoemd.
Er waren tranen van winnaars, tranen van verliezers en tranen van mensen die wel iets wonnen maar het toch voelden als verliezen.
We hebben gezongen, gedronken, gehuild, gebeden, gelachen, gewerkt en bewonderd.
Wij hebben op onze manier alles gedaan voor het vaderland en we hebben met volledige inzet het Olympisch motto gevolgd.
Meemaken is belangrijker dan slapen.
Maar dat was allemaal niet mogelijk geweest zonder het team van Evers Staat Op. Natuurlijk niet.
Onder leiding van Edwin Evers, in de wandelgangen ook wel De Grote genoemd.
Aangejaagd door zijn sidekicks.
Niels de regelaar en samensteller.
Rick de sluwe vos om de boel op scherp te houden
Jelte, de ondernemer op pad met oog voor de juiste ontmoeting.
En mensen die nooit in beeld komen, die je nooit hoort .
Maar zonder heb waren we niet eens te horen, kwamen we nooit in beeld.
Jeroen, Philip Jan, Patrick, Esther, Marco, Saskia, Philip-Jan, Yves en de onvolprezen Noor van Putten onaantastbaar maar toch aanraakbaar, streng met zachte hand, onverwoestbaar vrolijk en liefdevol.
Het is een team, het is een familie.
We hebben weer 2 weken lang dicht bij elkaar en hier en daar op elkaar gezeten. We hebben elkaar weer nog beter leren kennen.
Zoals Stef Bos ooit zong. Als Held en als Hond.
Hoewel dat in Zuid Korea een gevaarlijke zin blijkt te zijn
En ik bedank ook vooral mijn grote vriend Viggo die al veel eerder voorspelde dat het weer geweldige Spelen zouden worden.