dinsdag 20 februari
lieve Marianne,
Noorwegen staat momenteel nummer 1 in de ranglijst van de medaiilespiegel. Ze zijn bv ook belachelijk goed in langlaufen en biathlon. Dat komt omdat de Noren altijd langlaufend naar hun werk gaan en onderweg 3 keer een konijn of een eland moeten schieten.
Ik ben trouwens wel een beetje verzeild geraakt in het kijken naar biathlon op de televisie. Vind het erg leuk dat ze voor elke keer dat ze mis schieten een extra rondje moeten langlaufen.
Ook een leuke nieuwe regel voor voetbal. Als je naast schiet moet je een rondje om het veld voor je weer mee mag doen. Kan het heel interessant maken. Of geeft het teveel druk om te schieten. Weet ik niet.
Ik sprak vandaag in het verzamelcafe van de Olympische Sporters naast het Olympisch dorp een paar trainers over de druk van de sporter. Zij vonden alle 3 dat je er niet zo’n punt van moet maken.
Die druk moet je juist leuk vinden als sporter.
Je kiest toch vrijwillig voor je sport. Dan wil je die druk ook.
Dan is het toch fijn om grote kanshebber te zijn.
Daarvoor ben je er ooit aan begonnen.
Het is pas raar als je wakker wordt met in je hoofd.
Ooooh, jeee, ik ben kanshebber, dat is niet de bedoeling..
Of zoals een bekende coach zei waarvan ik de naam niet kan noemen omdat er anders gelijk weer 3 stukken in de krant staan.
Weet je wat druk is?
Als je als man een krappe 6 ½ bent en je vrouw is een ruime 9.
Dan heb je pas druk als je thuis komt.
Gisteren zaten we weer in het schaatsstadion.
Begon met de kwartfinale teampursuit vrouwen waarbij de Nederlandse vrouwen de beste tijd reden in een nieuw Olympisch Record. In deze kwartfinale ging het nog om de snelste tijd.
In de halve finale gaat het om wie er voor de tegenstander finisht
Maar ik zat te denken.
Zou het niet leuker zijn dat je in de finale het andere team echt moet inhalen.
Desnoods rijd je 150 rondes. Desnoods 250 rondes.
al duurt het 4 uur.
Je kunt ook zeggen dat je na 100 ronden net als met biathlon met een paintballpistool de achterste van de anderen uit te wedstrijd mag schieten.
Niet gelijk nee zeggen, kan spectaculair zijn.
Denk ook aan mengvormen.Met een bobslee van de springschans.
Curlen met één ijshockeyer die na 5 seocnden de personen met de bezem eruit mag bodychecken. Durf te mengen
Nou zo zat ik een beetje te denken in de dweilpauze na de teampursuit wat er allemaal nog meer mogelijk is.
Maar toen begon de 500 meter voor mannen.
Ik ging er eens goed voor zitten om te zien of Ronald, Kai en Jan zich op het podium konden rijden. Zou wel moeilijk worden want Kai kwam terug van een liesblessure, Jan was een paar dagen geleden hard gevallen en Ronald had koorts gehad.
Bij de eerste rit viel me gelijk iets raars op wat me wel vaker is opgevallen.
Er wordt ook bij de 500 meter gebeld voor de laatste ronde.
Waarom? Ze rijden maar 1 rondje.
Het is 100 meter rechtuit en dan 1 rondje.
Maar na 100 meter komt de bel. Waarom?
Er is echt geen schaatser die bij de 500 meter denkt. Hoeveel rondjes is het nog. Aha, de bel, mooi zo, gelukkig nog maar 1 rondje. Niemand.
Er was in mijn vak nogal wat kritiek op de starter.
Veel mensen vonden dat hij te lang wachten met schieten.
De starter was trouwens een Nederlander.
Ik hoorde van een Nederlandse coach wiens naam ik niet kan noemen anders worden er misschien kamervragen over gesteld. Ik hoorde van die coach dat de regel is dat pas als beide schaatsers 1 ½ seconde stil staan dat er dan pas geschoten wordt. En die 1 ½ seconden gaan echt pas in als ze allebei stil staan. En weet je hoe ze die 1 ½ seconden tellen?
Dan zegt de starter in zijn hoofd. Bee-ren-burg. En dan is het pang.
Dus go to the start, on your mark, ready….Bee-ren-Burg Pang
Interessant toch?
Wat starters uit andere landen zeggen in 1 ½ seconde weet ik niet, dat ga ik uitzoeken. Ik weet wel dat ik na de wedstrijd met de starter in een café zat en hij de een na de andere borrel achterover goot en dan riep, Pang.
In dat café zagen we trouwens ook Dan Jansen en Bonny Blair.
Voor degenen die geen flauw idee hebben.
Dat zijn een Amerikaanse schaatser en een Amerikaanse schaatster die Ooit Olympisch goud hebben gewonnen. Bonny Blair zelfs 3 keer achter elkaar goud op de 500 meter, 2 keer goud op de 1000.Maar Dan Jansen is een nog veel bijzonderder verhaal.
Geweldige sprinter, wereldkampioen
Was in 1984 de grote kanshebber op goud op de 500 en 1000
Maar werd 4e op de 500 en 16e op de 1000. Stress.
Vier jaar later een nieuwe kans. weer als favoriet de Winterspelen tegemoet. Zijn zus Jane, die hem ooit aanzette tot schaatsen, leed aan leukemie en in telefoontje acht uur voor de start van de 500 meter hoorde hij dat zij was overleden. De boodschap Denk niet aan mij, Win goud. Daar heb je al die jaren keihard voor getraind kreeg hij mee. Daarom stond hij toch aan de start van de race, maar hij viel in de 1e bocht. En ook 4 dagen later gleed hij onderuit op de 1000.
Weer 4 jaar later, weer 4e op de 500, nu 26e op de 1000.
Pas in de spelen erna lukte het.
Eerst nog wel gefaald op de 500.
Maar toen, na 12 jaar dromen van een medaille won hij goud op zijn laatste 1000 meter. Die Dan Jansen spraken wij gisteren.
Dat zijn Olympische verhalen. Dan heb je het over druk.
Vanmorgen vroeg ben ik nog even met Viggo naar een Koreaanse sauna geweest. Nou sauna? Was meer een badhuis met wisselbaden. Wel leuk. Je kon je ook laten schrubben.
Viggo vond dat een goed idee en ging helemaal naakt achter een muurtje bij de opperschrubber op de bak liggen.
Ik kon niets zien maar alles horen.
Het begint met lange kreten oooooohhhh, oooooohhh, ooooohhhh
Ik weet niet waarom de schrubber dat roept.
Zal niet zijn omdat hij nog nooit zoiets groots heeft gezien.
Maar het wordt harder. ooooooohhh, oooooohhhh, ooohhhh
En het gaat maar door
Na een half uur komt de schrubber tevoorschijn, loopt tevreden weg.
Raar genoeg gaat het geluid achter het muurtje gewoon door.
oooooohhh, oooohhh, oooohhh
Pas dan herken ik de stem van mijn vriend.
Aan hem het woord wat daar gebeurd is.