Maandag 19 februari
Lieve Marianne,
Het was een zeer bewogen weekend, maar laten we beginnen met vrijdagavond in Gangneung, vrijdagmiddag in Nederland.
5000 meter vrouwen.
Tot vlak voor de wedstrijd wordt er nog niet speciaal rekening gehouden met de Nederlandse rijdsters.
Maar in de 1e rit heeft Anouk van de Weijden al gelijk een geweldige tijd neergezet. 6.54.17. Een nieuw Persoonlijke record
Daar moet de rest nog maar aan zien te komen.
Podium zit er zeker in. Hoewel Viggo twijfelt.
Of zoals hij het zegt. Is waarschijnlijk niet genoeg. jammer, heeft het toch ergens laten liggen, de grote kanshebbers komen nog, toch te behoudend zonde van mijn geld, enz
Dan na de dweil, Esmee Visser, begint langzaam, maar na 2 ronden begint ze te versnellen . En dat houdt ze vol. De achterstand op de snelste tussentijd van Anouk van de Weijden van 4 seconden brengt ze terug naar bijna nul. En dan, de laatste 5 ronden begint ze te vliegen. Rijdt bijna 4 seconden van de snelste tijd af. Finisht in 6.50.23 Een enorm nieuw baanrecord
Pechstein komt daar niet aan.
Maar in de laatste rit Sablikova en Voronina. De grote kanshebbers. Gaan wel hard maar ook die komen niet in de buurt van Esmee Visser. Jammer dat ze wel allebei sneller zijn dan Van der Weijden die op 2 tienden het podium mist.
Maar Esmee Visser. 22 jaar. In haar 3e internationale wedstrijd. Nog nooit tegen de grote kampioensvrouwen gereden, zegt tegen de meeste tegenstanders nog Dag mevrouw, ik wens u een prettige wedstrijd. Maar ze rijdt ze nu wel allemaal naar huis.
En dan erna. De interviews. Wat een vrouw. Wat een ontwapening.
Wat een oprechte verbazing. Hoewel?
Viggo en ik spraken haar na de wedstrijd in de medailletaxi.
Viggo had nog snel allerlei info over haar opgezocht op internet.
Begon al toen ze aan kwam. Net goud gewonnen.
Geeft ons een hand en stelt zich eerst voor.
We hebben haar net goud zien winnen op de Spelen.
Ze is de wereldwijde ster van de avond
Maar zij geeft een hand en zegt. Halllo ik ben Esmee Visser.
Natuurlijk, doet ze dat, we hebben elkaar nooit gesproken.
Wij stellen ons ook voor. Want zij weet waarschijnlijk ook niet wie wij zijn.
Waarom zou ze? We vroegen, was je verrast?
Nou, zei ze, ik werd wakker en toen dacht ik, oh ik heb wel hele goeie benen. Dus ik wist wel dat ik fantastisch hard kon gaan schaatsen. Ik zag de tijd van Anouk en toen dacht ik, daar moet ik 4 seconden onder, maar dat kan ik wel.
En dat zonder ook maar een greintje arrogantie. Totaal oprecht.
We vroegen hoe was het bij alle interviews erna.
Nou zei ze, valt vooral op, dat ze allemaal heel erg doen alsof ze me kennen. Maar dat hebben ze gewoon snel opgezocht op internet.
Viggo verstopt zijn aantekeningen en zegt zonder dat zijn neus groeit. Ja, dan zijn ze wel een beetje laat.
Ja zegt Esmee, Ik merk dat al die interviewers tot vandaag eigenlijk niet wisten wie ik was. Maar ze doen alsof dat wel zo is.
En ze knikt lachend naar Viggo .
Is toch mooi. Lijkt jong en totaal onbevangen. Is ze ook, maar heeft het haarfijn door.
Vandaag kwam ze op de fiets naar de studio.
Niet vragen of een taxi haar kan halen.
Gewoon op het fietsie. Omdat het eigenlijk best wel normaal is
Omdat zij eigenlijk best wel heel bijzonder is.
Zaterdag en zondag ochtend zijn we met het team een dagje en een nacht naar Seoul geweest. Wat een belevenis.
Stad met 10 miljoen inwoners. Sommigen zeggen zelfs 20 miljoen.
Waar het verschil zit weet ik niet.
Voor je het centrum inrijdt kom je al door 30 kilometer wijken met honderden flatgebouwen. Klinkt vreselijk, is het ook.
Maar het heeft vreemd genoeg ook een soort van schoonheid.
Begon overigens met een kleine tegenslag.
Het toilet in het hotel. In het hotel was een bijzonder toilet. Met heel veel knopjes voor heel veel mogelijkheden. Onder andere om van onder af te sproeien.
Die had ik aangezet. Prima. Erg koud water, maar prima.
Enige punt was dat ie niet uit ging. Hij bleef sproeien.
En ik kon op knopjes drukken wat ik wilde. Maar het stopte niet.
Het bleef sproeien. Dus ik kon niet opstaan.En die sproeier ging maar door. Uiteindelijk, ben ik opgestaan en heb zo snel ik kon de klep erop gegooid. De man die na mij ging kwam met een nat pak de lobby binnen. We keken elkaar aan.
Maar durfden allebei niets te zeggen.
Toen de stad in.Eerst naar het Paleis. Een complex dat ook wel De Verboden Stad van Zuid Korea wordt genoemd.
Talloze tempelachtige losse gebouwen.
Prachtig in zijn hoeveelheid vond ik, maar zoals Rick het omschrijft.
Zal wel aan mij liggen, maar als je er één hebt gezien ken je ze allemaal.
Toen naar de beroemde Seoul toren. Toren op een heuvel waarvan je een 360 graden uitzicht hebt over de hele stad.
Dus wij naar de toren. Of zoals ze dat hier zeggen. TOU-WUH
Om bij de lift in de toren te komen kun je eerst met een CableCar..
Door de taxichauffeur ook wel CableCAr genoemd.
Voor die kabelbaan stond een wachtrij van een uur.
Maar zei Jelte, we kunnen ook gaan lopen. Is maar 1500 meter.
Loop maar achter mij aan.
1500 meter is te doen, Vooral, als je de goede kant oploopt.
Dat was niet gelukt.
Toen we na 1500 meter bergop vroegen hoe ver het nog was, was het opeens nog 3000 meter naar de toren.
Dus eerst weer terug naar het begin en toen weer 1500 meter omhoog. Bleek 1500 meter traplopen. Zeg maar dik 3 keer de Eiffeltoren omhoog.
Bij de lift was een wachtrij van 2 keer De Python in Efteling op een mooie vakantiedag.
Maar , dat maakte niks uit. Je keek vanaf de heuvel ook al 360 graden over de stad. Alle kanten op. Schitterend
Of zoals Rick het zegt. Zal wel aan mij liggen, maar heb je één kant gezien, dan heb je alle kanten gezien.
Een uitdrukking die thuis ook wel vaker gebruikt.
’s Avonds eerst wat door de buurt gewandeld. Overal op straat werden de heerlijkste hapjes gebakken. Heerlijk
Of zoals Rick altijd zegt.
Heb je er één geproefd…. dan wil je er nog een heleboel.
Eind van de avond naar de karaokebar gegaan.Dat is hier erg belangrijk. Ik wist trouwens niet dat het in een aparte hokken gebeurde. Wij zaten met team Evers dus ook in een apart hok met 2 microfoons met enorme galm en alleen maar Koreaanse teksten.
Maar Niels had inmiddels zoveel gedronken dat hij opeens alles foutloos kon meezingen.
Erna lukte het Niels zelfs, op het Koreaanse toetsenbord de Engelse versies te programmeren, zong Rick keihard YMCA, ging de deur open en werd hij juichend meegenomen op de schouders van 15 Koreaanse mannen verkleed als cowboy, agent, indiaan en bouwvakker.
De volgende ochtend wilde hij niet vertellen wat er verder gebeurd was.
We zijn terug gereden en hebben genoten van de teampursuit waarbij Sven Kramer en Jan Blokhuizen 2 ronden lang Koen Verwey naar de streep hebben geduwd.
En erna de geweldige 500 meter vrouwen,
Met het zilver voor Sang Wa Lee, die het hele stadion liet huilen van geluk.
Maar met het goud voor Nao Kodaira, en het brons voor Karolina Erbanova. Tot vorig jaar nog getraind door Marianne Timmer.
Ook wel genoemd. Lieve Marianne.
Kortom, dat waren ook een beetje mijn medailles.